ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ BLOG ΣΕ ΑΛΛΗ ΓΛΩΣΣΑ

English French German Spain Italian Dutch Russian Portuguese Japanese Korean Arabic Chinese Simplified

Σάββατο 25 Ιανουαρίου 2014

...

Ένα υπέροχο ποίημα διάβασα σήμερα.Το έγραψε μια φίλη και συνεργάτης μου,η Αλίκη.Είμαι μακριά της τώρα, στην Ουκρανία, και σίγουρα, εαν δεν υπήρχε η Αλίκη με την Τέρρυ,το Δημήτρη, τον Τίμο,την Εύη, τον Κώστα και τη Λένα, δηλαδή η ομάδα του "People & Puppets' Svit"  (www.irinaboikotheatre.blogspot.gr),  δεν θα μπορούσα να κάνω αυτό το ταξίδι.
Το θέατρο είναι ένας ζωντανός οργανισμός. Καθημερινά όλα τα μέλη της ομάδας μας επικοινωνούμε, συνεργαζόμαστε, ανταλλάσσουμε ενέργειες: συν-υπάρχουμε και, κατά τη γνώμη μου, είναι ο μόνος τρόπος για να λειτουργήσει μια ομάδα, ο μόνος τρόπος, που εγώ μπορώ να λειτουργήσω με μια ομάδα. Μόνο δενόμενη με τους ανθρώπους, μόνο αν ξέρω πως μας ενώνουν κοινές επιθυμίες και κοινοί στόχοι. Με τα παιδιά είμαστε μαζί σχεδόν τρία χρόνια και θεωρώ πως όσο προχωράμε τόσο καλύτερα συνεργαζόμαστε.

Τετάρτη 22 Ιανουαρίου 2014

Sumy,η παγωμένη λίμνη :)

Σε απόσταση 10 λεπτά από το σπίτι μου βρίσκεται μία λίμνη.
Εκεί υπάρχει ζωή χειμώνα -καλοκαίρι. Ξεκινώντας από την άνοιξη όλος ο κόσμος τα Σαββατοκύριακα κάνει πικ-νικ γύρω -γύρω και το καλοκαίρι μπάνιο.
Μόλις έρχεται ο χειμώνας και παγώσει η λίμνη, φτιάχνεται πάνω της παγοδρόμιο, οι ψαράδες κάνουν τρύπες στον πάγο  και ψαρεύουν και οι χειμερινοί κολυμβητές κάνουν μία "πισίνα" στον πάγο για τις βουτιές ! :)  
Ακριβώς εκεί και πήγαμε :)



Sumy, οι αναμνήσεις



Όταν πήγαινα σχολείο και ξεκίναγε ο "βαρύς" χειμώνας, ξυπνάγαμε το πρωί και αμέσως ανοίγαμε το ραδιόφωνο, περιμένοντας την πιθανή ανακοίνωση, ότι έξω είναι -2 και για αυτό το λόγο  τα παιδιά στις 5 πρώτες τάξεις του δημοτικού δεν θα πάνε σχολείο! :) (μέχρι -20 πηγαίναμε κανονικά :) )
Μόλις το άκουγα, η χαρά ήταν απερίγραπτη! Περίμενα να φύγουν οι γονείς για δουλειά, ντυνόμουν, έπαιρνα το έλκηθρο και έβγαινα έξω, όπου ήδη μαζευόταν η παρέα μας! :)
-20, χιόνια παντού, ήταν η καλύτερή μας :)


Sumy, η πατρίδα :)

Εδώ και μια εβδομάδα βρίσκομαι στη Σούμη, μια πόλη που βρίσκεται στα βορειοανατολικά της Ουκρανίας, σχεδόν στα σύνορα με τη Ρωσσία.
Έξω είναι -15, χιονίζει και είναι υπέροχα! :)
Εδώ μεγάλωσα, έζησα έως τα 18 μου, προτού πάω να σπουδάσω στο Κίεβο. Δεν ξέρω εαν σε έναν απλό τουρίστα η πόλη αυτή θα προκαλέσει μεγάλο ενδιαφέρον, για μένα όμως, όπως καταλαβαίνετε, είναι ένας τόπος με τον οποίο για πάντα είμαι δεμένη, με τους ανθρώπους και με αναμνήσεις :)

Αγαπώ αυτή την πόλη, νοσταλγώ αυτή την πόλη, με γεμίζει και με εμπνέει...


Η πολυκατοικία, που τώρα μένει η μαμά μου 

 





To Σινεμά, που πήγαινα με την κάθε ευκαιρία... 



Η αγορά
 

 

Taxibus
 



 




 

Τετάρτη 15 Ιανουαρίου 2014

Υπέρβαση...


Ο Βίκτωρ Φρανκλ, σπουδαίος άνθρωπος, δίνει σπουδαίες συμβουλές για μια σπουδαία ζωή. Είναι γνωστός στο ευρύ κοινό για το βιβλίο του “Αναζητώντας Νόημα Ζωής”, που γράφτηκε το 1946 και στο οποίο περιγράφει την εμπειρία του ως κρατούμενος σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Και αν εσείς στην ερώτηση 'Τι κάνετε;” απαντάτε “Προσπαθώ!” ή ακόμα χειρότερα “Κουτσοπαλεύω..” (ναι, το έχω ακούσει κι αυτό), το  βιβλίο αυτό είναι σίγουρα για εσάς.

Ο Βίκτωρ Φρανκλ, υποστηρίζει ότι κάνοντας καθημερινά αυτό που μπορούμε να κάνουμε πάμε πίσω. Μόνο υπερβαίνοντας τον εαυτό μας πάμε μπροστά.

 
Πιστεύω ότι αξίζει να ακούσουμε ή να διαβάσουμε όσα έχει πει αυτός ο άνθρωπος.

 

 

 
 

Παρασκευή 10 Ιανουαρίου 2014

Η Ζωή.Οδηγίες χρήσης.

Σήμερα είδα μια ταινία.Οι ρωσσόφωνοι μπορούν να την βρουν στο youtube με τίτλο: "Η Ζωή.Οδηγίες χρήσης".   ("Жизнь.Инструкция по применению")  Ένα ντοκυμαντέρ με συνεντεύξεις ανθρώπων που έχουν πετύχει τα όνειρά τους.
Οι ήρωες της ταινίας ήταν διαφορετικής εθνικότητα, ηλικίας, μόρφωσης, είχαν όμως ένα κοινό- έντονη ανάγκη να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους.
Όλοι μας κάνουμε όνειρα και αυτό είναι υπέροχο.Λίγοι όμως προχωρούν πιο πέρα."Μην ονειρεύεστε-βάλτε στόχους", λέει ένας από τους ήρωες της ταινίας.
Ο αφηγητής περνάει την ιδέα, ότι σημαντικό για μας είναι μόνο αυτό που κάνουμε.Καλά είναι τα όνειρα, όμως δεν είναι τίποτα άλλο παρά μόνο σκέψεις. Βοήθησε και με πράξεις.Κάνε κάθε μέρα ένα βήμα, έστω μικρό, προς το όνειρο σου. Π.χ. κάποιος λέει θέλω να μάθω Γαλλικά, ονειρεύομαι να πάω στο Παρίσι και να τα καταλαβαίνω όλα!". Υπέροχο όνειρο, έτσι δεν είναι; Αλλά ποτέ δεν βρίσκει χρόνο για μαθήματα. Και έτσι μένει με ένα όμορφο όνειρο.
Όμως ένας άλλος, που και αυτός δεν έχει χρόνο (και ποιος από εμάς τον έχει αρκετό; :) ), κάθε μέρα μαθαίνει μια λέξη. 'Αυτό δεν φτάνει"-να πει κάποιος. Ίσως...Αλλά δεν είναι καλύτερα από το τίποτα; :)
Ζούμε το δικό μας ΣΗΜΕΡΑ  , με βάση τη χθεσινή μας εμπειρία.
Επομένως το ΑΥΡΙΟ μας βασίζεται στο ΣΗΜΕΡΑ μας και πάει λέγοντας. Εαν δεν μπουν καινούργιες γνώσεις, πράξεις, γνωριμίες, εμπειρίες στο ΣΗΜΕΡΑ μας, δεν θα αλλάξει τίποτα αύριο :)    
Όλα αυτά ακούγονται ίσως κοινότυπα, αλλά, πραγματικά πόσοι το εφαρμόζουμε; :)
Εγώ προσωπικά, πολλές φορές ξεχνάω ότι ο ορισμός της βλακείας είναι να κάνεις συνέχεια τις ίδιες πράξεις, περιμένοντας διαφορετικό αποτέλεσμα :)
Και κάνω, και περιμένω, και ξανακάνω :)
Η ταινία ήταν πολύ αισιόδοξη και αυτή ήταν η μεγαλύτερη αξία της για μένα.    
Ωραίοι άνθρωποι, θετικές σκέψεις, σημαντικά μηνύματα, απ'τα οποία το πιο σημαντικό που εισέπραξα είναι: "Να μην σταματάμε να ζούμε!" :)                                                                                                                                                                                                                                                                                              
 
 
 

Πέμπτη 9 Ιανουαρίου 2014

Χειμώνας,Μήλος,Γάτες,Μήλος... και Χειμώνας :)


Σε όλους, όσοι αγαπούν τις Κυκλάδες, αλλά πάνε εκεί μόνο το καλοκαίρι, σε όποιον λατρεύει τις μοναχικές βόλτες στα σοκάκια των νησιών, σε όποιον έχει μαζέψει στοίβες αδιάβαστα βιβλία, προτείνω να 'ρθείτε στη Μήλο το χειμώνα.Είναι ονειρικά και ανεπανάληπτα.



Όταν έβγαζα αυτή τη φωτογραφία σήμερα, αισθάνθηκα πάνω μου ένα βλέμμα. Σήκωσα το κεφάλι μου και είδα μια γιαγιά με ένα σκύλο στο μπαλκόνι.
"Καλημέρα"-της είπα...-,"τι όμορφα..."
"Ναι, παιδί μου"-μου απάντησε-"δεν σου κάνει καρδιά να φύγεις".
 Εμένα κάτι τέτοιες στιγμές με γεμίζουν τόση αγάπη για τον τόπο, τη φύση, το συνάνθρωπο, που δυσκολεύομαι να το περιγράψω. Νιώθω απίστευτη ευγνωμοσύνη στο Σύμπαν, που ζω, που το βλέπω,...που το αισθάνομαι.
Έκατσα στο παγκάκι και άνοιξα ένα βιβλίο. Σε λίγο ήρθε ένας γάτος ( εννοείται :)). Εγώ έπινα τον καφέ μου, σε αυτόν σέρβιρα το πρωϊνό του :)
Ήρθε και άλλος ένας...



Κάτσαμε ακόμα για λίγο και έκανα το γύρο του Αδάμαντα, βάζοντας γατοτροφές.
Εαν είστε σε κάποιο μέρος στην επαρχία και θέλετε να ταϊζετε τις γάτες, αλλά δεν βλέπετε καμία, πηγαίνετε σε κάποιο σκουπιδοτενεκέ και πείτε: ψ,ψ,ψ! :) Καμιά δεκαριά θα εμφανιστούν από το πουθενά!
 Στην Αθήνα σε κάθε τετράγωνο, συνήθως υπάρχουν πιατάκια για τροφή και νερό, στη Μήλο αυτό δεν το είδα, οπότε πηγαίνω στους σκουπιδοτενεκέδες :)








Απόλυτη ησυχία και ηρεμία στους δρόμους...Πού και πού περνάει ένας άνθρωπος, πού και πού περνάει ένα αυτοκίνητο. Σαφώς, για τους μόνιμους κατοίκους δεν είναι τόσο γαλήνια ακριβώς :), μόνο για μας τους περαστικούς επισκέπτες :). Όλα τα παιδιά από το Θεατρικό Εργαστήρι Μήλου δουλεύουν όλη μέρα. Παρ'όλα αυτά, σαφώς επειδή το συγκρίνω με την Αθήνα, ο χρόνος εδώ κυλάει διαφορετικά.
Τουλάχιστον για μένα...:)

Τρίτη 7 Ιανουαρίου 2014

Η νέα Creative χρονιά ξεκινάει!

Λατρεύω την Πρωτοχρονιά :)

Για μένα είναι σαν ένα είδος σταθμού στη διάρκεια της πορείας της ζωής, σαν να σου δίνεται ( ή και επιβάλλεται :) ) μια επίσημη ευκαιρία να αναλύσεις αυτά που έζησες την περασμένη χρονιά και να βάλεις καινούργιους στόχους.Να αναρωτηθείς τι πραγματικά θέλεις, τι χρειάζεσαι και τι επιθυμείς.
Και σαφώς, πάντα ελπίζεις στο καλύτερο! :)

Φέτος την Πρωτοχρονιά τη γιόρτασα στα Μετέωρα.
Φτάσαμε το βράδυ 30 Δεκέμβρη στο Καστράκι, σε ένα μικρό χωριό δίπλα. Ήταν σκοτάδι, δεν είδαμε τίποτα γύρω. Ο ξενοδόχος μας σύστησε μια ταβέρνα δίπλα,όπου και πήγαμε.
Στην ταβέρνα ήταν όλες κι όλες δυο παρέες, ό,τι καλύτερο για μένα, που ήθελα να πάρω μια ανάσα από την πολυ-κοσμική γιορτινή Αθήνα και έτσι κάτσαμε δίπλα στο τζάκι και αισθάνθηκα απολύτως ευτυχισμένη.
Πίναμε κρασί και κάναμε σχέδια για το πώς θα περάσουμε τις επόμενες μέρες :)
Το πρωί που βγήκα στο μπαλκόνι του δωματίου μου, μου κόπηκε η ανάσα από την ομορφιά γύρω!
Φανταστικά, απερίγραπτης ομορφιάς βουνά γύρω, τα δέντρα, τα παραμυθένια σπίτια με τα κεραμίδια, μυρωδιά καπνού από τα τζάκια...
Γυρίσαμε τα μοναστήρια ένα-ένα...Παρακολουθούσα τους μοναχούς που συναντάγαμε πού και πού...Όλη η φύση γύρω ήταν τόσο ήρεμη...
Τρομερό συναίσθημα...να μην τρέχεις, να μην βιάζεσαι...αίσθηση ότι τα πράγματα πάνε όπως πρέπει να πάνε...

Πραγματικά θα ήμουν πολύ ευτυχής αν κατάφερνα να κρατήσω αυτή την αίσθηση της γαλήνης και στην Αθήνα :)
Μετά ήρθε η Πρωτοχρονιά ! :)
Πήρα καινούργιο ημερολόγιο, έγραψα καινούργιους στόχους :)
Αποχαιρέτησα τα Μετέωρα...




Τετάρτη 1 Ιανουαρίου 2014

Χρόνια πολλά και Καλή Χρονιά!



Χρόνια πολλά σε όλους!
Να έχουμε μία υπέροχη χρονιά, γεμάτη υγεία, αγάπη, ευτυχία!
Να ζούμε, να ονειρευόμαστε, να πράττουμε, να τολμάμε!
Να νιώθουμε, να αισθανόμαστε, να εκφραζόμαστε !
Να πιστέψουμε, πως η ευτυχία μας εξαρτάται μόνο από μας! :)
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!